Black Diamond and Pasta

0. امروز خیلی سخت و سنگین بود، به حدی که هنوز توی پاهام میسوزه، وسط تمرین از سرم آب میچکید انگار یکی رو سرم شیر باز کرده باشه، آتنا رو ندیدم و کاش دیگه نبینم، واقعا میگم، خیلی وقت ها که میام اینجا بنویسم نمیدونم چی بنویسم ولی خودش میاد، منم میگم، امشب تدریس داشتم و قبلش با مبین بیرون بودیم، به قدری از دوتا چنگال پاستا لذت بردم که عملا به مبین میگفتم "وای خدایا، من عاشق همه ام." خیلی وقت پیش یک احمق بهم گفته بود چرا عکس میذاری تو پست هات، مگه اینجا اینستاست، خب مگه تو هرزه ای و اعلامیه تو رو زدم که عصبانی شدی؟ عوض تشکرت هست مشتری هات زیاد میشن؟ محیطش این شکلی بود، ببینید، برای اونایی که تو دیلی من هستن البته راحت تره و همه چیز رو میبینن، اینجا کلی زحمت داره عکس گذاشتن ولی خب گرفتم.

1. خب خیلی چیزا همیشه مبهم هست، مثلا برام سواله که چرا انقدر آدم حد خودش رو میاره پایین و با آدم های اشتباه و احمق همنشین میشه، خب یک علتش میتونه از سر تنهایی باشه، ولی من اون تنهایی رو ترجیح میدم تا آسیب دیدن، نمیدونم برونگراییه یا اجتماعی بودن ولی خسته شدم از ایجاد یک پل و بعد پشیمون شدن از ساختنش و سپس خراب و یا رها کردنش، یعنی الان به این نتیجه رسیدم.

---

2. مورد دیگه ای که با روانپزشکم دربارش بحث کردیم و یادم نیست اینجا گفتم یا نه، آنیما و آنیموس بود، خیلی وقت ها میگم کاش واقعا زن نبودم و مرد بودم به طور کامل، اون مرد ایده آلی که درونم هست رو تو دنیای بیرون پیدا نمیکنم و تقریبا خیلی زود خسته شدم، همه سطحی، ضعیف، بی سواد، بی هدف، ابله، سبک و تشنه هستن، خیلی وقت ها هم خوشحالم، که اون آدمایی که اذیتم میکردن دیگه نیستن، اینکه هیچ وابستگی توی وجودم نیست، چه با تمرین و چه با تلقین و چه با تحقیر خود و چه با تاثیر از کسی.

---

3. دیگه چی تعریف کنم؟ خاطرات و تجربیات و ماجرا های بسیاری در زندگی من هست که نمیدونم از کجا شروع کنم، فعلا درگیری کاری و درسی و اداری و مشغله های بسیاری دارم که من رو گرفتار کردن، حالا تا بعد بیام ببینم چه خبره و چی باید بگم بهتون و دیگه خسته شدم از اینکه چه توی مجازی و چه توی واقعیت پشت سرم چی میگن و چی نمیگن کی اشتباه و کی درست فکر میکنه، من منم، میخوای بخواه نمیخوای بمیر.